аўт, 26/06/2018
Зямля мая, мой край каханы, —
Слязамі вышыты абрус...
Зямля, дзе сэрцам змардаваны
Ляжыць павешаны Кастусь.
Прэ час — цягнік праз перагоны
У сэрцы боль былых вякоў,
Гараць у бары далёкім клёны
Кастрамі спаленых сцягоў.
Лёг белым бінтам снег на сэрца,
Цыганскім сонцам стыне Усход.
На Беларусі ў паняверцы
Адвечна крыўджаны народ.
Плывуць бары, азёры, гоні,
Грукочуць колы ў сэрца мне,
Б'е капытамі услед "Пагоня" —
Мчы хоць да зорак, не міне!