Сябры - БЕЛАРУСЫ! Для Вас пераклаў маю любімую Украінскую песьню на нашу родную мову ,Засьпяваем разам з Братамі -Украінцамі!!!.

Ой, у вішнёвым у саду....
Ой у вішнёвым у саду- там салавейка шчабятаў,
Да дому я прасілася, а ен мяне ўсё не пушчаў!
О,мілы мой,а я твая...Глядзі, ужо ўзыйшла зара,
Прасьнецца мацінька мая-спытае дзе гуляла я!
А ты скажы -Мамуся, глянь-Цудоўна ночанькай вясн
ой Вясна ідзе-красу нясе!_так сумна ноччу быць адной!

Мой брат?=Мой кат!
Мой аднакрэўны Каін!
Узяў са злом у маёй хаце шлюб,
А Брата  меньшага  прагнаў на стайню!
Браты!-Прэч роспач!
Маем Божы лёс: бо ў стайні
Нарадзіўся Сам ХРЫСТОС!!!

Дарагія Сябры Вось Вам мой боль душы .

У бялёсым небе сонца
Падымаецца над Краем,
А у нашым Краі стронцый
У кожным сэрцы палыхае!

Дуніну-Марцінкевічу і ўсім Беларускім Паэтам прысьвячаецца .

Я у дзённік свайго жыцця
На пажоўклых кляновых лістах
Запішу боль свайго пачуцця,
Што жыве у царкоўных званах!
І што з кожным ударам ляціць, 
Рвецца ў Неба- ў Вашыя Душы,
Вас шукаючы, птушкай звініць...

Я рад,мой Дружа! Ведаю не схлусіш
І не здраньцьвее сэрцца ад маіх пакут!
Я рад,мой Дружа: ты са мною дружыш
І мы удвох так любім Родны Кут-
Наш Край ,дзе сосны водар сьпеляць,
Па над бярозкамі уздымаюць дах,
Той Край,дзе птахі, шчасьцем ашалелыя,
Сьпяваюць на сваіх вяселлях у гаях!

Колькі год карагод? Колькі бед? Невядома! Мой гаротны народ, У бядзе непрытомны? Колькі зім, сцюж, завей...

Само пішацца – перажываю і малюся... Нажаль скончыуся тэрмiн дзеяння старой банкаускай карткi.Вось, дарагiя сябры,нумар новай -Leanid Tsimokhin, Belarusbank, VISA 4255 1901 2362 3913 Walid thru 06\23 Instant card 601 , Ваш Лявон

Майму роднаму дзядулю Аляксандру Іванавічу Канановічу – Змагару за Беларускасьць, «ворагу народа», герою Францыі у 1-ую Усясьветную, ўганараванаму мэдалём баявой славы (па ступенях - вышэйшая ўзнагарода), катаванаму дэфэнзывай і зьмешчанаму у лягер сьмерці ў Картуз-Бярозе, сябру Барыса Кіта...Прысьвячаю гэты верш:

Я думаў... і пераклаў з Украінскай мовы на Беларускую такі сьветлы верш Уладзімера Сасюры «Ды Героі клалі і кладуць жыцьцё за веснавы КРАЙ СВОЙ...».
Ваш паэт Лявон Цімохін з Маладэчна..

Люблю вясну, ды хто ж яе не любіць,
Калі жыцьцё цьвіце, як пышны сад.
І бы ў сьне, лістоў шапочуць губы
І кветкі шлюць салодкі арамат!

Мілыя мае сябры! Пераклаў свой студэнцкі гімн, які пранёс праз усё жыцьцё. Ён – асаблівы для Беларусаў майго пакаленьня – прарочы, мо таму і гучыць у душы. Падцягніце па-Беларуску... калі спадабаецца пераклад Вашага сябра Лявона Цімохіна з Маладэчна.
Дзякуй Вам за падтрымку!

Б'е непрытульны ў грудзі жаль,
Бо за новай сіняй дальлю – зноўку даль:
Не спачнём мы, бо дайдзём мы
І мы прыйдзем у лепшы час...
Па дарозе, па дарозе, засьпяваем
Хоць бы раз!