Зорны Коннік

Краю

 Лявон Цімохін
аўт, 26/06/2018

На папялішчах марных дум
Вуглі астылыя юначых мараў.
Ну што ж, не выйшла, Краю мой, даруй:
Я не агледзеўся, прыйшла заўчасна старасць.

І ад бяды, аблудлівых пакут,
Знямеўшы, без надзеі на спагаду,
Ў шчырых вершах, мой пакутны кут


Мой сэнс жыцця

 Лявон Цімохін
аўт, 26/06/2018

Мой сэнс жыцця не змераеш адчаем,
Ні радасцю, ні смуткам, ні дарогай.
Вось, можа, толькі лёсам майго Краю
І за яго балючаю трывогай:
Памераеш і вынікам бясконцым
Пакутніцкай тугі ўсцешыш сэрца,
Што плача-б'ецца аб Святой старонцы


Любоў мая шчырая...

 Лявон Цімохін
аўт, 26/06/2018

Зямелька мая! Беларусская, мілая, 
Зямелька мая, край азёр і лясоў.
Каб шчасце шукаў, то да самай магілы
Яго б без цябе б я ніяк не знайшоў.

Зямелька мая! Пералескі, узгоркі,
Зямелька мая! Сярод лесу палі 
І пах палыну асалодаю горкаю,


Над рачулкай ціхай

 Лявон Цімохін
аўт, 26/06/2018

Над рачулкай ціхай
Неба і спакой,
Берагі-адлогі
Клёны лісцем сцелюць...
Памятаеш, летась
Тут былі з табой?
Тую таямніцу
Замяла мяцеліца.
Зноў пазвала восень,
Зноў: Каб адляцець
У невядомы вырай,
Дзе няма сустрэчы...


Туманны вечар

 Лявон Цімохін
аўт, 26/06/2018

Туманны вечар 
Імгла ў вакне,
Як недарэчы 
Сумна мне.
На сцюжы лужыны
Дрыжаць,
Зусім прастуджана
Крычаць
Гракі пралётныя
Каля ракі:
Паспелі ўсё-такі
На саракі!
У шэрым мроіве 
Агні дрыжаць,
Занепакоена


Над Беларуссю дождж і хмары

 Лявон Цімохін
аўт, 26/06/2018

Над Беларуссю дождж і хмары. 
У позні дождж — нязвыклы сум.
Я сэрца слухаю ўдары,
Пад ціхі спеў таемных дум.
Спатканні, страты і надзеі
Ў вечны адплываюць шлях,
Як хмары, што на ветры спеюць
I ападаюць на вачах.
Слязою чыстай, светлай кропляй